Het is zondag 16 mei 2021.
Eindelijk konden de kinderen van de Hengelose weekendschool elkaar weer ontmoeten, in het gebouw van Welbions. Om 11 uur stonden er 11 kinderen voor de deur en na een afstemmen met docenten Doremiek en Lars over ieders welbevinden introduceert Elna de yoga. Het doel van deze weekendschool is om de kinderen een idee te geven van verschillende beroepen en vandaag is de yoga aan de beurt. Elna legt uit hoe yoga gaat over de verbinding met jezelf en daar kwamen meteen mooie vragen uit voort.
Voelen in jezelf, hoe doe je dat? Stampen met je voeten en dan je voeten voelen, om uit je hoofd in je lijf te raken. Of een weerbericht op elkaars rug tekenen, ook dat helpt al om het gevoel in jezelf te gaan begrijpen. Yoga kan je niet voor een ander doen, dat is een eigen ontwikkeling. Iets wat Patanjali al 2.000 jaar voor Christus in Soetra's met de wereld deelde.
De kennis over Patanjali en zijn vier boeken met soetra's brachten we deze zondag tot leven met verschillende houdingen, zoals de kameel en de schildpad, ademen naar je handen op je buik en de zonnegroet. Het bijtje - met je oren dicht zoemen - werd even giechelen, maar in de bloemmeditatie was iedereen weer meer dan stil. En daar was het Patanjali ook eigenlijk om te doen; iedereen naar zijn vredige stilte brengen. Zelf yogales geven zagen drie kinderen wel zitten. Een ander wil liever wat stoerders doen of zelfs 'helemaal niets moeten'.
Het is veel te snel lunchtijd en daarna komt de vredesvlam in de groep; een vlam die in 1999 ontstaan is en die dus al ouder is dan zij zelf, dat maakt indruk. Ze delen vragen als 'Dat ik daar nog nooit van gehoord heb', 'Hoe lang brandt deze vlam dan al?', 'Gaat ie dan nooit uit?', 'Waarom staat er geen vlam in Hengelo?' en 'Maar kan ik er nu zelf een maken?!' Ze zijn gelukkig echt enthousiast.
We beginnen met het maken van een vredeslichtje voor je ouders of voor jezelf. Het aansteken van een eigen lichtje is best spannend en heel fijn. Wist je dat je van het kijken in een levende vlam vanzelf een gelukshormoon aan maakt? We kijken nog even wat langer naar de vlammetjes voor ons. Met een kaartje en het zelf gekleurde en getekende briefje gaat het vredesvlammetje veilig in een zakje mee naar huis.
Elna legt nog een laatste opdracht uit: vredesvoetstappen maken. De kinderen gaan eerst even naar buiten met een bal en Lars en kleuren daarna hun voetstappen in. Hiermee lopen ze virtueel mee voor vrede. De tekening komt, samen met de zonnegroet, in hun portfolio van de weekendschool.
Daarmee komt een leerzame, intieme en enthousiaste zondag ten einde. We hopen dat er nog veel zonnegroetje worden gedaan en dat de vredeslichtjes een mooie plek hebben gekregen.
